Hoe het begon

Afgelopen Kerst (2008) heeft Freeke Molenaar met haar oudste dochter Loukie (studente culturele antropologie) en haar jongste dochter Hanna (middelbare scholiere) een vakantie in Nepal doorgebracht. Zij hebben een trektocht in het Langtangdal gemaakt. Dit dal ligt tegen de Tibetaanse grens aan. Qua afstand ligt het ongeveer 100 km van Kathmandu, maar de bustocht duurt 8 uur. Het eerste uur is er asfalt op de weg, maar daarna wordt het een zandweg met veel stenen, gaten en afgronden waar je langs komt.

Vanaf Dunche, gelegen op 1950 meter zijn we in 4 dagen naar Kyangjin, het verste dorp dat op 3900 meter ligt, gelopen. Daarna 1 dag in Kyangjin gebleven en in 8 uur op en neer naar het einde van het dal op 4400 meter hoogte gelopen. En toen weer in twee dagen terug naar Dunche. Tot Ghora Tabela op 3048 meter hoog is de Langtangvallei een smalle, gesloten vallei met veel oerwoud. Hier leven twee aapsoorten, vele vogelsoorten en in de wintertijd de rode panda. Boven Ghora Tabela opent de vallei zich en kom je in het hooggebergte. Hier leeft in de wildernis het sneeuwluipaard.

 

Leefomstandigheden

Ongeveer tweehonderd jaar geleden zijn Tibetanen over de passen van de Himalayaketen naar dit dal getrokken en hebben daar enkele kleine dorpen gesticht. Er wonen nu rond de 700 mensen in dit dal. De meesten leven als herders van yaks (een koesoort) en schapen. Er is een kaasfabriek, waar kaas van yakmelk bereid wordt. Als neveninkomsten zijn er vele lodges voor toeristen gekomen en bieden mannen zich aan als gids of drager. Vrouwen weven doeken van yakwol en verkopen diverse andere toeristenartikelen.

De meeste mensen verbouwen in kleine tuintjes bij hun huis groentes en fruit voor eigen behoeften. Maar hoe verder je het dal in trekt, hoe hoger je komt en hoe kaler en kouder het gebied wordt. Door het gehele dal stroomt een rivier. De mensen in het dal zijn Boeddhistisch, ingebed in een oude Hindoeïstische basis.

Er is halverwege het dal een schooltje voor kinderen tot 10 jaar. Kinderen leren van jongs af aan naast de basisschoolvakken ook engels. Als mensen geld hebben, sturen ze hun oudere kinderen naar middelbare scholen in bv. Katmandu, als de kinderen daar bij familie terecht kunnen.

Verder is er een ziekenpost, die (af en toe) bemand wordt door een verpleegkundige met basiskennis. Bevallingen gebeuren meestal thuis, waarbij moeder of schoonmoeder de bevalling begeleid. Zijn er complicaties of is er iets mis met het kind, dan moet de moeder in het ergste geval twee dagen lopen of gedragen worden naar Dunche naar het districts- ziekenhuis of vanaf daar verder met de bus naar Kathmandu. En er is een traditionele genezer, een Sjamaan, waar mensen heengaan bij ziekte of andere problemen. De levensstandaard in het dal is laag en de toekomst voor kinderen zit op dit moment in de toeristenindustrie.

 

Toevallige ontmoeting?

Wij hebben in het dal Steve Williamson ontmoet, een Australische man van (ongeveer) 35 jaar oud die getrouwd is met een vrouw uit het Langtangdal, Mingmar. Hij is werkzaam in de bouw en actief om de leefgemeenschap in het Langtangdal verder te helpen. Hierbij wordt gefocust op drie aspecten:

1. Veilige drinkwaterpunten in het hele dal

2. Het verbeteren en uitbreiden van het schoolprogramma

3. Een beter bemande ziektepost, waarbij er meer opleiding is voor de verpleegkundige en vooreventuele verloskundigen. Daarnaast een gezondheidsprogramma voor de bevolking van het dal om de mensen bewust te maken, hoe ze zelf preventief met gezondheid bezig kunnen zijn.

Deze behoeften zijn geformuleerd door de gemeenschap zelf in het Village Development Committee. Op dit moment is de Community Action Nepal, een Engelse benefietorganisatie opgericht door bergbeklimmers die zich het lot van de dragers aantrokken, hierbij betrokken.

Stichting Molenaars Kinderfonds wil een bijdrage gaan leveren aan deze projecten. Op dit moment lopen de contacten nog via Steve Williamson, maar momenteel zijn we bezig ook contacten met CAN te leggen, aangezien we het heel belangrijk vinden samen te werken met alle organisaties, die in een gebied betrokken zijn.

 

Start van het eerste project: schoon drinkwater

In de afgelopen maanden is er intensief email contact met Steve geweest. De noodzaak om een goed drinkwatersysteem aan te leggen, heeft te maken met gezondheid. De mensen halen water uit de dichtstbijzijnde rivier, waar ook hun kuddes (en andere dieren) uit drinken, in waden en hun ontlasting in doen. De enige manier om het water vrij van bacteriën te maken, is door het te koken. Dit kost energie en betekent houtkap uit het dal. Tevens moetende mensen vaak een behoorlijk stuk lopen om voldoende hout te kunnen halen, zeker hogerop in het dal. Doordat het water dus niet altijd goed gekookt wordt, hebben met name veel jonge kinderen maagdarm infecties. Vorig jaar heeft Steve een drinkwaterreservoir met een waterpunt aangelegd in het dorp Gomba (zie bijgaande foto’s).

Het water haalt hij uit hooggelegen zijrivieren, waar geen vee komt. In de maanden maart t/m mei wil hij voor de dorpen Mundu en Shindum eenzelfde watervoorziening bouwen. Het systeem dat hij bouwt, is zo aangelegd dat het minimaal 30 jaar voldoet. Hierbij draagt hij zijn kennis over aan enkele geïnteresseerde Nepalese mannen die in het dal wonen en het onderhoud van de drinkwaterpunten verzorgen. De bouw wordt door de lokale omgeving gedragen en ieder huishouden levert als vrijwillige bijdrage aan de bouw 2 dagen werk. De benodigde materialen worden deels zelf vervaardigd en deels het dal ingedragen. De kosten van dit project bedragen 4000,- euro. Stichting Molenaars

Kinderfonds gaat de kosten van deze bouw op zich nemen.